Czy Twoje dziecko śpi wystarczająco dużo?

Czy Twoje dziecko śpi wystarczająco dużo?

Jeśli martwisz się o to czy Twoje dziecko śpi wystarczająco dużo, to możesz w tabeli poniżej zobaczyć jakie są ilości snu dobowo dla poszczególnych grup wiekowych. Tabela ta została opracowana na podstawie najnowszych badań prowadzonych w okresie dwóch lat przez National Sleep Foundation. (Kliknij w tabelę żeby powiększyć)

Jak widzisz zakres rekomendowanej ilości snu, zaznaczony ciemnoszarym kolorem, jest dość szeroki i większość dzieci mieści się w tych granicach. To ile faktycznie snu potrzeba Twojemu dziecku zależy od jego aktywności, temperamentu, fazy wzrostowej, stanu zdrowia. Jednemu rocznemu maluchowi wystarcza 11 h, innemu potrzeba 13 h. Skąd masz wiedzieć ile potrzeba Twojemu? Obserwuj swoje dziecko uważnie. Jeśli prawie każdego popołudnia lub wieczoru staje się marudne, niezadowolone, niezainteresowane otoczeniem, z pewnością potrzebuje więcej odpoczynku. Dość dobrze widać też brak snu u dzieci powyżej pierwszego roku życia. Przemęczone stają się chwiejne, częściej się przewracają i łapią guzy, gorzej radzą sobie z emocjami, jest więcej histerii. Najczęściej kiedy maluchy niedosypiają nocy, już godzinę po wstaniu zaczynają ziewać. Czasem też wybudzają się z drzemki przedwcześnie i przez następne pół godziny są w złym nastroju. Zdarza się również, że wieczorem jeszcze przed rozpoczęciem rutyny wieczornej, maluch zaczyna pocierać oczy, uczy, ziewać, odwraca głowę od pokazywanych rzeczy, nie reaguje ożywieniem na zachętę do zabawy. To sygnał, że pora spać. Paradoksalnie u dzieci przemęczenie, zbyt krótkie drzemki lub ich brak utrudniają zaśnięcie wieczorem i źle wpływają na sen w nocy. Może być więcej pobudek niestety. Warto więc położyć malucha wcześniej spać bez obawy o to, że rano wstanie wcześniej niż zwykle. 😉

Jak jest u Twojego malucha? Czy obserwujesz u niego zmęczenie? Jakie objawy? Czy możesz położyć go wtedy uśpić?

 

Jak to wyglądało z moim dzieckiem

Jak to wyglądało z moim dzieckiem

Przez cały okres ciąży w mojej głowie powstawał obraz wymarzonego, rozkosznego niemowlaka, który czasem zakwili, może zapłacze jeśli będzie czegoś potrzebował. Ja oczywiście będę wiedziała o co chodzi, bo przecież będę jego mamą. Będzie łatwo zasypiał mając pełny brzuszek, a przytulony lub wzięty na ręce od razu się uspokoi. Wszędzie widziałam uśmiechnięte buzie niemowląt i dzieci, w magazynach, telewizji, na spacerze w parku. Nie mogłam się doczekać. Moje marzenie o dziecku właśnie miało się zrealizować.
Na to co działo się od urodzenia chyba nic nie mogło nas przygotować. Jak kompletnie inna była rzeczywistość od mojego wyobrażenia! Robert był dzieckiem kolkowym, płaczliwym, z alergią, ciągłym ulewaniem. Nad ranem i wieczorem prężył się z bólu i krzyczał. Nie uspokajał się nawet na moich rękach i nie pomagało ssanie. Czułam się bezradna. Na wizycie pediatra dopytywała się czy nie było niedotlenienia w czasie porodu. Stwierdziła opóźnienie w rozwoju ruchowym. Mój świat rozsypał się w drobny mak. Zmęczona, rozbita, na ciągłym głodzie. Niewiele mogłam wtedy jeść, żeby uniknąć kolek… Po paru miesiącach rehabilitacji, Robert dogonił rówieśników w rozwoju. Mimo to nadal nie mogłam spać spokojnie. Tak długo czekałam na to dziecko, a teraz nie cieszył mnie jego widok.
Był ciepły majowy dzień. Mój 9 miesięczny synek, nieświadomy powodów mojego smutku, siedział zadowolony na podłodze i obracał w rączkach tekturową książeczkę, badając ją na swój sposób. Ani razu nie uśmiechnęłam się do niego od rana, słońce wpadające do salonu też nie robiło żadnej różnicy. Tylko patrzyłam na niego, bez siły na jakąkolwiek zabawę.
Ostatnia noc była taka sama jak wszystkie od wielu miesięcy. Pierwsza pobudka o 12.00, druga o 3.00, następna o 5.00 i od tej godziny rozpoczęcie dnia. A ja zawsze uwielbiałam spać, szczególnie rano. Nawet nie miałam energii do niego mówić – ja filolog, specjalista od języka. Gryzło mnie sumienie. Miałam w głowie jedną tylko myśl – położyć się i zasnąć, choćby na kilka minut. Czy on się kiedyś przestanie budzić? Dlaczego się nadal budzi? Totalna bezradność i smutek. Przeczytałam gdzieś, że dzieci z tego wyrastają ok. 3 roku życia. No tak długo tego nie przeżyję. Wtedy zdecydowałam, że to zmienię, dla niego, dla siebie, dla nas wszystkich.
Tego samego dnia zaczęłam przeszukiwać Internet. Większość artykułów mówiła o tym, że kluczowa jest stała rutyna wieczorna, a część, że najlepiej poczekać. Niestety w żadnym nie było rozwiązania, poza tym zakładającym płacz dziecka. Moja desperacja była ogromna. Padaliśmy już ze zmęczenia. Kupiłam kilka książek. W jednej można było przeczytać, że metoda sławnego amerykańskiego Profesora Ferbera, tzw. 3-5-7 szybko przynosi efekty, i to na stałe. Kiedyś na seansie dla mam w kinie ktoś opowiadał jak, dzięki tej metodzie, ich dziecko teraz cudownie śpi. Nie byłam pewna, jak to zadziała na mojego Uparciuszka, ale wiedziałam też, że dłużej nie możemy tak funkcjonować. Chciałam przynajmniej sprawdzić.
Kiedy Robert włożony do łóżeczka wieczorem zaczął płakać, pogłaskałam go tylko i wyszłam z pokoju. Płakał coraz głośniej. Kiedy wchodziłam do pokoju, patrzył na mnie zapłakanymi oczami i krzyczał jeszcze głośniej. Nie rozumiał dlaczego go nie wyjmuję z łóżeczka. Był wyraźnie podenerwowany. Nie mogłam dalej tego słuchać. Przecież on jest sam w pokoju. Może się boi. Nie wie co ma zrobić. Czy jeżeli kogoś kochamy całym sercem, a on nas woła, jakby na pomoc, to nie reagujemy? Ignorujemy go? Moja intuicja mówiła zdecydowane NIE. Po 10 minutach, wiedziałam, że nigdy więcej tego nie powtórzę. W taką miłość nie wierzę. Ta metoda nie jest dla mnie. Łkając zasnął w końcu na moich rękach.
Odwiedziłam raz jeszcze księgarnię i wzięłam dosłownie wszystko na temat snu dzieci co tylko było na półce. Z każdej książki coś ‘wyciągnęłam’, niektóre rzeczy się powtarzały, niektóre przykłady były pomocne. Powoli analizowałam powody, dla których mój synek budził się każdej nocy. Znając przyczynę, zaplanowałam krok po kroku zmiany, by powoli i łagodnie nauczyć go spać. Nie wiedziałam jak zareaguje, ile to potrwa i czy mój plan przyniesie efekty. I bałam się tych zmian. Nie chciałam żadnego stresu czy walki. Sprawdzałam jak przyjmuje maleńkie zmiany uważnie go obserwując. Nie zostawiłam go już więcej ani na chwilę. Po kilku tygodniach, w wieku prawie 12 mc mój synek zasypiał sam w swoim łóżeczku pierwszy raz w życiu. Bez płaczu, bez lęku. Wiedział, że jest bezpieczny i jeśli będzie mnie potrzebował, to przyjdę. Nasłuchiwałam też w nocy. Słyszałam jak się przebudzał, ale po chwili zasypiał już sam, bez mojej pomocy.
Zaoszczędziłam sobie i mężowi około dwóch lat nieprzespanych nocy. I Ty też możesz.
Chętnie Ci w tym pomogę. Tutaj dowiesz się jak.

Warsztat w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie

Warsztat w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie

W październiku na zaproszenie organizatora Klubu Super Mama, w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie poprowadziłam kolejny warsztat dla rodziców małych dzieci. Przyznam, że było wyjątkowo, ponieważ uczestniczyło ok 20 osób i Mamy były bardzo aktywne. Cieszę się bardzo, że mogła odpowiedzieć na tak wiele ważnych i mądrych pytań i także pokazać na przykładach, że można nauczyć dziecko przesypiać noce i jak to zrobić. 🙂 Jedna z uczestniczek napisała:

„Najwartościowsze podejście dotychczas spotkane, upewniło mnie, że można zrobić to w spokoju i miłości. I na pewno zmotywowało do tego, aby próbować dalej.” Karolina Walocha, Mama 5 mc Zosi

Inna uczestniczka: „Bardzo ważne dla mnie jest nauczenie dziecka zasypiania w poczuciu bezpieczeństwa i miłości. Metoda małych kroków, polecana i przedstawiana przez Panią Sylwię pokazuje jak to zrobić. Zdecydowanie polecam. Świetna metoda warsztatowa. Wymiana doświadczeń z innymi mamami uświadamia, że wiele osób ma takie problemy ze swoimi dziećmi, co podnosi na duchu.” 

 

Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie 5.04 – 9.04 2016

Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie 5.04 – 9.04 2016

 Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie 5.04 – 9.04 2016

Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie -zapraszam rodziców małych dzieci i kobiety przygotowujące się do macierzyństwa do uczestnictwa w  dniach 5 do 9 kwietnia, organizowanego przez Ośrodek Kultury ARTzona w Krakowie. Ja w ramach tego wydarzenia poprowadzę w piątek 8go kwietnia o godz. 13.15 spotkanie dla kobiet w ciąży zainteresowanych snem dziecka. Opowiem m in. o tym jak zmienia się sen dziecka w pierwszym roku życia i co najważniejsze co można zrobić, by problemów ze snem dziecka uniknąć lub przynajmniej je zminimalizować.

Wszystkie spotkania i warsztaty na Wydarzeniu Naturalnie Rodzinnie są BEZPŁATNE. 🙂 Ilość miejsc jest ograniczona i dlatego rezerwacja jest konieczna.

Sprawdź program i zarezewuj jak najszybciej miejsce –

P. Katarzyna Szczęśniak, tel. 692 452 217 (pon. – pt. od 10.00-17.00), e-mail: k.szczesniak@okn.edu.pl

Tutaj możesz dowiedzieć się więcej

Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie 5.04 - 9.04 2016

Wydarzenie Naturalnie Rodzinnie 5.04 – 9.04 2016

[pdf-embedder url=”http://spokojnysendziecka.pl/wp-content/uploads/2016/03/Naturalnie-Rodzinnie-2016-program-z-opisami-spotkań.pdf”]

Jak łagodnie nauczyć dziecko spać szanując jego uczucia i potrzeby? Warsztat -26 luty 2016

Jak łagodnie nauczyć dziecko spać szanując jego uczucia i potrzeby? Warsztat -26 luty 2016

Warsztat – Jak łagodnie nauczyć dziecko spać szanując jego uczucia i potrzeby

Z przyjemnością poprowadziłam ten 3 godzinny warsztat dla zainteresowanych Mam. Zawierał całe mnóstwo praktycznych informacji. Można było dowiedzieć się m.in. o tym dlaczego dzieci się budzą każdej nocy, o co warto zadbać, by sen dziecka się poprawił, o nawykach i skojarzeniach jakie czasem dzieci mają w związku ze snem i wiele więcej. Mniejsza grupa dała możliwość wymiany pomysłów i doświadczeń, a co najważniejsze, zaplanowanie od czego można zacząć zmiany i jak je wprowadzić.